mood -

Προσπαθώ καθημερινά να μπω στη λογική τους, και να δω τις καταστάσεις από την δικιά τους πλευρά;

Υπάρχει νόημα;

sometimes its just me or them........

i'm trying to choose me, it's not easy.

i'm working on it though....

Για μια ακόμη φορά κατάφεραν να με γεμίσουν ενοχές και τύψεις.

Αλλά έχω την σκέψη κάποιου να με βοηθάει, αρκεί να έχει αρκετά νεύρα και υπομονή να με ανεχτεί!

Όλα αυτά πέρασαν απο το μυαλό μου μέσα σε 5sec.....απιστεύτου!

Καθώς πήγαινα στη δουλειά άκουσα για έναν νόμο ώστε να απαγορευτεί το αλκοόλ και η είσοδος σε νυχτερινά κέντρα σε ανηλίκους. Το εντός του συστήματος κουστουμαρισμένο μου μυαλό σκέφτηκε "Καλά κάνουν, αλκοολικοί κατάντησαν οι μαθητές".

Σοκ!!!!

Ποιό είναι το επόμενο βήμα; Παπούτσι Boss, να διαβάζω επενδυτή, και η γυναίκα να υπερχρεώνει την platinum visa με τα politicaly correct μυξιάρικα μου;

Οmg σκέφτηκα, και άρχισε ο προβληματισμός.....

Τα καημένα τα παιδάκια που θα κάνουν τις εκδηλώσεις τους; Που θα κάνουν το πρώτο τους τσιγάρο; Που θα κεράσουν το πρώτο τους σφηνάκι σε γκόμενα/γκόμενο; Σε ποιές τουαλέτες βρωμερού club θα κάνουν το πρώτο τους στα όρθια; Σε ποιά γωνιά ενώ βαράει electro θα φάνε το πρώτο τους κουμπί;

Μα είναι δυνατόν; Τι ξενέρα, που θα διασκεδάζουν αυτά τα παιδιά; Θα κάθονται μέσα και θα παίζουν στις παιχνιδομηχανές όλη μέρα, θα καταντήσουν nerds χωρίς κοινωνικές επαφές, φλωράκια, και αποβλακωμένα.

Θυμάμε τα Σάββατα που πηγαίναμε στα clubs και στις εκδηλώσεις σχολείων, και όταν λείπαν οι γονείς μας βγαίναμε ως τα ξημερώματα. Θυμάμε απο τα 15 μου κάθε Σάββατο να γίνομαι κομάτια απο ούζα στο rockαδικο της περιοχής μου, και χειμώνες στο τζάκι με παρέα να πίνουμε μαυροδάφνη, να ακούμε Διάφανα Κρίνα.

Τι θα χουν τα παιδιά να θυμούνται; Το σκορ τους στο warcraft;

Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα μη παιδιά μας;

Άντε κορίτσι μου καιρός ήταν

Άντε γιατί η βλαχάρα red-neck Μπρίτνεϋ δεν κλάνει μια μπροστά σου!! sorry bsfe μου!

you go girls

Μας γκάστρωσες!!!!!!

Παρακαλούνται οι ανάστατες ορμόνες της Naf να της επιτρέψουν να βγει επιτέλους απο τα endless dreams της και να συνεχίσει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το story from bloggers vol.II γιατί έχουμε καθυστερήσει αρκετά.

Ευχαριστώ, με εκτίμηση ΕΓΩ!

ΥΓ Θα ήμουν ικανοποιημένος αν αγαπητέ αναγνώστη στείλεις και συ mail, ή αφήσεις σχόλιο στο blog της, με απειλητικό χαρακτήρα.

you blow my mind

N8 Van Dyke's Head Trauma

Εδώ και 1 βδομάδα και 3,5 ημέρες διαπίστωσα οτι ο χρόνος τελικά δεν χωρίζεται σε δευτερόλεπτα, λεπτά και ώρες.

Χωρίζεται σε βιώματα, ανακαλύψεις, συμπεράσματα.

Τime is what you make of it.

Γνωρίζεις κάποιον, και μέσα σε μια βδομάδα έχεις γίνει πρωταγωνιστής στο σενάριο της καθημερινότητας του. Κυκλοφορείς στο σπίτι του με το εσώρουχο του, και την πιτζάμα του. Πας ΙΚΕΑ μαζί του (how gay) πας supermarket μαζί του (how 7th heaven).

Μέσα σε λίγες μέρες μπορείς να μάθεις και νιώσεις πράγματα που άλλοι χρειάζονται βδομάδες, πράγματα όπως τα χούγια του, τι του αρέσει στο σεξ, τι δεν του αρέσει στο σεξ, το ροχαλητό του, που γαργαλιέται, κάθε πιθαμή του προσώπου του, κάθε τρίχα του στέρνου του, τι τυρί του αρέσει, το κρασί που προτιμά, ταινίες που του αρέσουν, μουσική που ακούει.

Σου σκηνοθετεί ένα χωρίσμο τύπου "Πρέπει να μιλήσουμε, σκέφτηκα κάποια πράγματα" και αντί να θυμώσεις νιώθεις μια απίστευτη ηδονή και θες να το αρπάξεις μέσα στο χρώμα chroma.

Γνωρίζεις φίλους του, γνωρίζει φίλους σου. Ρωτάνε αν τα χουμε.....τα λογικά μας; Όχι...... Αν είμαστε μαζί ναι.....

Πολλά πράγματα για να χωρέσεις σε μια βδομάδα, για άλλους, it came naturaly i think!

Όπου και να καταλήξει το σίγουρο είναι οτι: Ναι περνάω καλά μαζί σου. Ναι είμαι χαρούμενος. Και Ναι δε ξέρω γιατί τα γράφω αυτά εδώ μέσα......μάλλον για να τα διαβάσεις!!