emo-crap

Χτες λοιπόν ήταν boys and girls night out. Έβαλα knife-live visual experience να πάιζει στο dvd, έκανα μπανάκι, έπλυνα δόντια, και πήγα να βρω τι θα βάλω (ask my friends πόσο δύσκολο είναι να διαλέξω) είχα τρελά κέφια οπότε ήθελα να ντυθώ ωραία.

Έβαλα ένα καινούργιο κολητό μποξεράκι λευκό με χρωματιστές ρίγες old fashion style, ενα μαυρο σωλήνα παντελόνι, μαύρο στενό πουκάμισο ανοιχτό, μια ΤΕΛΕΙΑ γραβάτα λεπτή μακριά ασπρομαυρη με νεκροκεφαλές, και τα αγαπημένα μου ασπρόμαυρα vansakia.

Κοιτάζομαι στο mirror αυτοπεποίθηση full και off we go. Στο δρόμο μάζευα πιο πολλά βλέμματα απο βιτρίνα των D&G και κυρίως απο άντρες, οκ σκέφτομαι ή είμαι σα το σούργελο ή η μισή Αθήνα είναι gay. Making a difference is all that matters.

Φτάνω στο Γκάζι λοιπόν και συναντάω ένα φίλο και μου λέει "Αχ πολύ μου αρέσει το emo-look"

Emo what?

Με λίγα λόγια έμαθα μια νέα λέξη emo. Η οποία είναι λέει μια "ράτσα" νέων που συχνάζουν στην πλατεία Συντάγματος, και φοράνε vans.

Αντιπαρέρχομαι την κατηγοριοποίηση μου και συνεχίζουμε να συναντήσουμε κάποιους ακόμα φίλους.

"Γεια σου, τι κάνεις; καλά. μπλα μπλα, αααα είσαι emo"

ΣΤΑΓΔΙΑΛΑΑΑΑΑΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΜΟ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΣΤΑΓΔΙΑΛΑ ΣΤΑΓΔΙΑΛΑ.

Γιατί πρέπει να κατηγοριοπούμε ο ένας τον άλλον; Η μήπως κατηγοριοπούμαστε μόνοι μας για να νιώθουμε οτι ανήκουμε κάπου; Η είμαστε τόσο θύματα που όλοι έχουμε συγκεκριμένη κατηγορία ντυσίματος; Οκ μου αρέσουν και τα κουστούμια τι είμαι γιάπης Β.Αθηναίος;

Αυτό το άρθρο κολάει με το αγαπήμενο μου emo τραγούδι (σταγδιαλα)

emo-song click to hear mates......