Μαρία η παρθένα που ήταν και άσχημη.

Σκηνή πρώτη.
Παγκάκι σε μια πλατεία κάπου στο los poulos

Η Maria la del bario teras κάθετε και δίνει pasatebos στα los peristeros, αυτά πλησιάζουν και αντικρύζουν την Maria la del bario teras...........


Tα πουλιά τρομοκρατήθηκαν και σκορπίστηκαν στους ουρανούς του Los poulos, και πηγαν προς ανεύρεση άλλων περιοχών και συνεύρεση.

Η Maria la del bario teras ένιωσε ένα τέρας της φύσης.
Σχόλιο συγραφέα: can't blame her.
Έβαλε τα κλάματα, και άρχισε να τρέχει μέσα στο κόσμο ο οποίος την κοίταζε με αηδία και απέχθεια.
Ξαφνικά ένας νέος άντρας.
Ένας παίδαρος.
Ένας άδωνης.
Την ρωτάει με την αισθησιακή φωνή του. "Que passa?"

Αυτό ήταν, της κόπηκαν τα γόνατα και η περίοδος. Δε μπορούσε να αρθρώσει λέξη, μα πως ήταν δυνατόν ένας τέτοιος άντρας να μιλήσει σε ένα τέρας;

"qué se está encendiendo" Ξαναρωτάει ο παίδαρος.

Κάπου εκεί η Maria la del bario teras το έβαλε στα πόδια, δεν άντεχε να τον βλέπει, ήταν τόσο όμορφος που πόναγε.
deseo que era karakatakaloni (μτφ μακάρι να ήμουν καρακατακαλονι) σκέφτηκε. Τοτε θα τον έβαζα κάτω και θα τον έκανα να πει τον Jesús está en el ejército (μτφ Χριστο φανταρο), και θα έπαυα να είμαι πια παρθένα.

Έφτασε μετά απο 10 λεπτά, 13 μούτζες, 17 χλέπες στη μουρη, 35 επιφωνήματα αηδίας, 68 επιφωνήματα τρόμου στο σπίτι της.

Το μυαλό της δεν ξεκόλαγε απο τον παίδαρο, ο μονος άντρας που την είχε κοιτάξει στα ματιά, flashback: Εκτος απο τον οφθαλμίατρο δουλεια του είναι).
No, φώναξε θα πάω να βρω τον Los paidaros και θα τον κάνω να με αγαπήσει για τα ψυχικά μου χαρίσματα.

Που πας ρε los trypios kapotos, φωναξε ο πατέρας της. Εδω θα κάτσεις και θα μου τρίψεις την πλάτη.
Νο, φωναξε η Maria la del bario teras δεν θα σου ξανατρύψω την απαίσια los trihos e spyrakios πλατη σου. Τερμα me estoy yendo para siempre (μτφ φευγω για παντα).

Μαζεψε γρήγορα τα πραγματά της και έφυγε με βάρκα την ελπίδα....

to be continued....