once upon a time

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας άντρας.

Από τότε που θυμάται τον εαυτό του είναι μπερδεμένος σε πολλούς τομείς.

Δε το έδειχνε, ίσα ίσα φαινόταν σαν δυνατός άνθρωπος, καμιά φορά σκληρός και σίγουρα συνειδητοποιημένος. Αλλά ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Ο Ηρωας μας έκανε ένα λάθος στη ζωή του, δεν την αντιμετώπιζε. Έθαβε με το υπερσύγχρονο φτυάρι του όλα του τα προβλήματα, όλες τις επιθυμίες, κάτω από ένα στρώμα ψευτιάς. Ψευτιά όμως κατάλληλη ώστε να αρέσει σε όλους, ώστε να τον αγαπάνε όλοι. Τον ένοιαζε υπερβολικά πολύ τι γνώμη έχουν οι άλλοι για το άτομο του, και άμα είχαν κάτι αρνητικό να πουν τότε έβαζε αυτοσκοπό την αλλαγή αυτής την γνώμης. Αφού είχε καταφέρει ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων να το συμπαθούνε άρχισε να πνίγεται και να συσσωρευονται όλα αυτά τα ψέματα, άρχισε η βιτρίνα να ραγίζει, πόναγε πολύ.

Αρχικά ξεγέλασε τον εαυτό του απλά επισκευάζοντας την βιτρίνα, ήταν βλέπεται και αυτός από την έξω πλευρά όπως και όλοι οι άλλοι.

Ξαφνικά όπως είχε την ταινία και κόλλαγε σταθηκε το βλέμμα του σε μια οπή του γυαλιού, κοίταξε μέσα και είδε μισοπεθαμένο τον εαυτό του, τον πραγματικό εαυτό του. Ρεύμα διαπέρασε όλο το κορμί του. Δάκρυα τρέχαν από τα ματια του. Κατάλαβε τι έκανε λάθος όλο αυτό τον καιρό και δεν ήταν ευτυχισμένος, κρυβόταν, δε πήρε την ζωή στα χέρια του. Έκρυψε την πραγματικότητα και ζούσε σε έναν ψεύτικο εαυτό μόνο και μόνο γιατί ΠΙΣΤΕΥΕ πως αυτός μόνο θα άρεσε στην κοινωνία και στην οικογένεια του. Έκανε λάθος. Τώρα ο πραγματικός εαυτός του ήταν μισοπεθαμένος λευκός σα το σεντόνι πίσω από την βιτρίνα. Τι έκανα σκέφτηκε. Πήρε φόρα και με το κορμί του έριξε την βιτρινα, έσπασε σε χίλια κομμάτια, πολλά σκίσανε την σάρκα του λες και τον τιμωρούσε για την καταστροφή της. Αυτός αγκάλιασε τον εαυτό και του έδωσε το φιλί της ζωής. Συγνώμη είπε, χαίρομαι που σε βρήκα ξανά.