Εδώ ξεσπάω
Πόσο θα συνεχίσεις να με προσβάλεις ακόμα;
Κάποτε ήσουν για μένα το πιο σημαντικό πρόσωπο της ζωής μου.
Εχεις σταματήσει να ρωτάς αν είμαι καλά.
Εχεις σταματήσει να με αγκαλιάζεις.
Εχεις σταματήσει να λές "Γεια".
Θα σταματήσεις και να με αγαπάς.
Είναι δύσκολο για σένα, το ξέρω.
Εχω ανάγκη να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα.
Εχω ανάγκη να ξαναέρθω κοντά σου.
Εχω ανάγκη απο λίγη ασφάλεια.
Αλλά ξέρεις τι; Νομίζω είναι αργά πλέον.
Θα σταματήσεις να με αγαπάς, όπως σταμάτησα να χαμογελάω όταν σε βλέπω.
Θα το ξεπεράσεις; Δε νομίζω.
You can't teach an old dog new tricks.
Απ' όλους εσύ περίμενα να δείξεις κατανόηση.
Απ' όλους μόνο εσύ έγινες μια καταπιεστική καριόλα που προσπαθεί να με βάλει σε δικές της ράγες.
Αντε γαμήσου ρε, θα ζήσω όπως θέλω εγώ.
Σταματάω να σε σκέφτομαι για να σκεφτώ εμένα.
Λες θα πεθάνω μόνος, δακτυλοδεικτούμενος απο κάποια αρρώστια.
Λέω θα πεθάνω περήφανος.
Λες δεν είναι ζωή αυτή.
Λέω δεν είναι ζωή η καταπίεση, φυλακή είναι.
Κλαίς.
Σε κοιτάω και σου λέω "Κλαις γιατί σου χαλάσα την τέλεια εικόνα"
Με κοιτάς και μου λες "Κλαίω γιατί θα είσαι δυστυχησμένος"
"Κλαις γιατί θα είμαι ευτυχησμένος εκτός των προδιαγραφών σου"
Κάποτε θα καταλάβει, αρκεί να μην είναι αργά.
